زندگی کن زندگی را

گـاه בلـمــ مےـگـیرב

گـاه زטּـבگــے ســخـتــــ مےـشـوב

گـاه تـטּـهـا , تـטּـهـایـے آرامـشــ مـے آورב

گـاه گـذشـتـهـ اذیـتـمـ مـیـکـنـב

ایـטּ `گـاه هـا`... گـهـگـاه تـمـامــ روز و شـبــ مـنــ مےـشـو טּـב

آטּـوقـت بـغـض گـلـویـم را مـےـگـیـرב !

בرسـت مـثـل هـمےــטּ روزـها ...

در عجبم از سيب خوردنِ مان که از آن فقط چوبش باقي مي ماند. مگر اين همه چــــــوب که خورديم از يک سيــــب…..شروع نشد !؟

ما نمي بينيم... ماعادت کرديم وقتي توخونه فيلم ميبينيم تمام که شد وبه تيتراژرسيد دستگاه رو خاموش کنيم... يااگه توسينما باشيم سالن رو ترک کنيم... مااکثراًتوزندگيمون هم هيچ وقت کساني که زحمت هاي اصلي رو براي ما ميکشند نمي بينيم، مافقط کساني رودوست داريم ببينيم که برامون نقش بازي مي کنند!

آدمهــا خيلــي زود همراهــان قديمــي خـود را فـرامـوش ميکنـنـد ؛ درسـت مثــل زمــانـي کـه بـاران بنــد مـي آيـد و خيلــي هــا چتــرهــايشــان را جــا ميـگـذارنــد ...

نظر فراموش نشود

قـلبـم شاتـر دوربيـن عکـاسي‌اي است . . . به تــو کـه مي‌رسـد، تنـد مي‌زنـد بـراي ثـبـت لحـظـه‌هـا . . .